Depresja może dotykać osób w każdym wieku. Jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że zmagają się z nią również najmłodsi. Czym charakteryzuje się ten rodzaj zaburzeń i w jaki sposób można z nimi walczyć. Oto kilka cennych wskazówek.
Czym jest depresja?
Depresja stanowi grupę zaburzeń psychicznych, które związane są z obniżeniem nastroju, choć zmiany mają znacznie gorsze skutki niż zwyczajny smutek. Przygnębienie łączy się z innymi – dużo poważniejszymi objawami. Kluczową kwestię stanowi więc diagnoza psychologiczna i odpowiednie leczenie.
Warto pamiętać, że osoby z depresją, a szczególnie dzieci niechętnie rozmawiają o problemach. Bardzo często zachowanie dziecka lub nastolatka na pozór może być zwyczajne, choć stan psychiczny jest bardzo zły. Właśnie dlatego tak ważne są regularne rozmowy z najmłodszymi, a w razie potrzeby zapewnienie profesjonalnej opieki.
Objawy depresji
Objawy depresji u dzieci mogą być podobne do tych, jakie towarzyszą dorosłym, choć zazwyczaj różnią się nasileniem. Najmłodsi zmagają się z większym przygnębieniem, drażliwością oraz skłonnością do płaczu. Dzieci, które walczą z depresją mogą przestać cieszyć się z rzeczy, które dotychczas wywoływały uśmiech na ich twarzach.
Ponadto maluchy bywają bardzo wrażliwe na krytykę i przejawiają pesymistyczne wizje. Kolejnym trudnym problemem są stany lękowe, kłopoty z koncentracją i zapamiętywaniem czy dolegliwości psychoruchowe powiązane z napięciem. W dodatku mogą występować objawy somatyczne w postaci bólów brzucha, mdłości, duszności i kołatania serca.
Niezauważona depresja u dzieci sprawia, że problemy psychiczne pogłębiają się i mogą doprowadzić nawet do myśli samobójczych. Na szczęście dzisiejsza medycyna zna skuteczne sposoby na pozbycie się stanów depresyjnych.
Jak leczy się depresję u najmłodszych?
Podstawowe metody leczenia obejmują działania niefarmakologiczne w postaci psychoterapii i psychoedukacji. Czasami specjalista może jednak zdecydować się na włączenie leków. Ekspert na pewno postawi trafną diagnozę psychologiczną i zdecydowanie warto mu zaufać.
Psychoedukacja obejmuje działania, które mają zapewnić dziecku i rodzicom informacje na temat objawów, przyczyn oraz metod leczenia. W ten sposób można będzie łatwiej poradzić sobie przy pogorszeniu stanu psychicznego.
Psychoterapia może mieć charakter indywidualny, rodzinny lub grupowy. Przy czym nic nie stoi na przeszkodzie, aby połączyć te rozwiązania. Bardzo ważny jest rodzinny wymiar terapii, gdyż stan dziecka ma duży wpływ na pozostałych członków rodzinny. Z kolei ewentualne konflikty pomiędzy rodzicami mogą przyczynić się do nasilenia objawów.
Farmakoterapia stosowana jest w przypadkach, w których objawy są tak silne, że utrudniają codzienne funkcjonowanie, a pozostałe działania nie przynoszą oczekiwanych efektów. Leki mogą jednak stanowić jedynie uzupełnienie psychoterapii, lecz nie powinny jej zastąpić. Ponadto farmakoterapię wdraża się przy depresji w przebiegu ChAD oraz depresji z objawami psychotycznymi.
